"თუ თავი შენი შენ გახლავს ღარიბად არ იხსენები"

"თუ თავი შენი შენ გახლავს ღარიბად არ იხსენები" როდის ხარ ადამიანი ღარიბი, როცა ძალიან გიჭირს მატერიალურად, თუ როდესაც არ გაგაჩნია ის ნაპერწკალი რასაც შენი მთელი ცხოვრების უკეთესობისკენ შეცვლა შეუძლია. ადამიანი ცხოვრებისეული მიზნის გარეშე იგივეა , რაც წიგნი გულში ჩამღვრელი ინფორმაციის დამტევი ფურცლების გარეშე.                                                                                                                                                         არსებობს ადამიანების კატეგორია, რომელთაც ჰგონიათ, რომ საკუთარი თავის პატრონები არიან , ქედმაღლურად აზროვნებენ და სხვის დარიგებას ყურს არ უგდებენ , რაც უფრო დიდ მიზნებს დაისახავენ , მით მეტი შანსი წარუმატებლობა განიცადონ; დაბრკოლება ბევრია , მიზანი რთული და ძნელად მისაღწევი, რაც უფრო ღრმად შედიხარ ტყეში , მით უფრო მეტი წინააღმდეგობა გხვდება და ისინი არათუ წინ არამედ უკან სვლას დაიწყებენ . ეს ყველაფერი მხოლოდ მათი გადამეტებული თავდაჯერებულობის ბრალია .                                                                                                                     მეორე მხრივ კი არის ადამიანების ისეთი კატეგორია, რომელთაც შეუძლიათ იყვნენ დამოუკიდებლები,  თავისუფლები, თუმცა მათ ასეთ ცხოვრების წესში სხვა დამიანის ხელი იყოს ჩარეული , მაგალითად, დედა რომელიც ზრდის შვილს და ასწავლის ქვეყნის სიყვარულს,  ადამიანურ ღირებულებებს , ის პროვნება სმომავლოდ აუცილებლად ქნება მიზანდასახული თავისი აზრისა და სიტყვის დამცველი .                                                                    მიზანდასახული ადამიანის მაგალითია "ვეფხისტყაოსნის" ერთ-ერთი მთავარი პერსონაჟი ავთანდილი.  მან თავისი ცხოვრების მსაზღვრელ მოტივად მეგობრობა და სიყვარული აირჩია . ძმობილი გასაჭირსი არ მიატოვა მისი ჭირ-ვარამის მოზიარე გახდა  და მისთვის დიდი განსაცდელის მიუხედავად დაბრკოლებებით სავსე მოგზაურობაში გადაეშვა . ნუთუ არ შეიძლება ასეთ ადამიანს ვუწოდოთ სიტყვის კაცი და თავისუფალი ადამიანი?!                                                                                                                                                         ან თუნდაც ილია ჭავჭავაძე, მან თავის შემოქმედებასა და საზოგადოებრივ მოღვაწეობაში დიდი ადგილი დაუთმო სახალხო განათლებასა და მოზარდი თაობის აღზრდის საკითხებს , რამაც ფუძემდებლური როლი შეასრულა ქართული სახალხო ეროვნული სკოლისა  და ქართული პედაგოგიური მეცნიერების საქმეში. მან ჩვენს საზოგადოებას მტრებისგან ხელთ გმოგლჯილი ქართველობა და ქვყნის უკეთესობისა და გერთიანების ჟინი დაუბრუნა . ილიამ გაახსენა ქართველებს მამაპაპური ღირებულებები , ამით დიდი წვლილი შეიტანა კაცობრიობის ისტორიაში.                                                                            გავცდეთ ქვეყნის საზღვრებს , ალბათ ყველას წაგვიკითხავს ან თუნდაც გვსმენია თომას კენედის დოკუმენტური ნაწარმოები "შინდლერის სია" , რომელიც მოგვითხრობს ფაბრიკის მფლობელ , ნაცისტური პარტიის წევრ  ოსკარ შინდლერზე. მან ყველაფერი გასცა, რათა 1200-ზე მეტი ებრაელი დიდი რისკის ფასად სიკვდილს გადაერჩინა, კარგად გააცნობიერა ის საშინელება, რასაც ნაცისტური რეჟიმი ებრაელთა წინააღმდეგ ჩადიოდა . მან დაიწყო ხალხის დაცვა, ფაბრიკაში დაასაქმა ისინი და ამით უამრავი ებრაელი საკონცენტრაციო ბანაკში გამომწყვდევასა და სიკვდილს გადაარჩინა. ცხოვრების პრიორიტეტად ხალხის დაცვა არჩია  და ყველა ადამიანის გულში თავისი სახელი დატოვა. ოსკარ შინდლერის საფლავის ქვაზე დღესაც უამრავი ქვა აწყვია, რომელიც მადლიერმა ებრაელებმა დატოვეს. საფლავის ქვას გერმანულად აწერია "1200 დევნილი ებრაელის სიცოცხლის გადამრჩენელი , ვისაც დავიწყება არ უწერია."                                                     ასე რომ ადამიანები ქვეყანაზე იმიტომ ვჩნდებით, რომ ჩვენი ცხოვრებისეული მიზნით და მისწრაფებით რაღაც დავტოვოტ ამ წუთისოელში. არ გვაქვს იმის უფლება მთელი ცხოვრება უსაქმობით და უვიცობით გავლიოთ. ჩვენ გვაქვს დიდი ძალა, რომელსაც გამოყენება სჭირდება და არა საგულდაგულოდ შენახვა. ადამიანი უნდა იყოს თავდაჯერებული და მიზანდასახული, რათა შეძლოს საზოგადოებაში საკუთარი ადგილის დამკვიდრება.                                                                                                                                        ერთ-ერთ განმანათლებელს უთქვამს : "დააკმაყოფილეთ ადამიანის ყველა სურვილი, ამასთან წაართვით მას ცხოვრების მიზანი და ნახავთ როგორი უბედური და არარაობა გახდება იგი"...